Alireza Mokhtar ره آورد قناری آباد!
یادداشت یک سفر دو هفته ای…
(آذرماه 1396) دسامبر 2017
هفت لکه سبز در غرب مراکش، همان جزایر قناری اند
حتماً اگر این جزیره ها در ایران بود، نامش میشد قناری آباد. هفت لکه سبز در نقشه فوق، که بیشتر به آفریقا نزدیک است را اسپانیایی ها در زمان جهانگشایی تصرف کرده اند و با وجود فاصله زیادشان از این کشور، آ را جزیی از خاک خود می دانند. اینجا، جنوبی ترین مقصد گردشگران سرماگریز اروپایی ست و دمای متوسط آن در همه طول سال تنها بین 20 تا 27 درجه تغییر می کند.
این شرکت هواپیمایی پگاسوس در نوع خودش شاهکاری ست. بعضی وقتها تا پای کانتر هم نمیفهمی که قیمت بار برای شما روی بلیط محاسبه شده یا نه! پگاسوس به یونانی یعنی اسب بالدار (و عجیب است که چطور، یک شرکت ترکیه ای نامی از دشمن همسایه شان یونان، کش رفته اند). یعنی دریغ از یک قطره آب مجانی در طول پرواز. اگر در پروازهای ایران از ترس بمیریم، در این پروازها ممکن است از گرسنگی!
صندلی های پگاسوس که خود حکایتی دیگر دارد، چنان خشک و به هم نزدیک که انگار یهودیانی سوار اتوبوس هایی هستید که در جنگ جهای دوم دارند شما را به اردوگاه کار اجباری می برند. نکته فرحبخش اینکه تا هواپیما نشست، ماسک اکسیژن به طور خودکار بالای سر من باز شد که شاید نوعی سورپریز بود! به هر حال شاید 140 دلار برای هفت ساعت و دو پرواز از تهران تا استانبول و تا بارسلونا با این خدماتی که گفتم، کم باشد و بهتر از این چه انتظاری دارید؟ فرودگاه Sabiha که اسب های شاخدار (ببخشید بالدار) آنجا نشست و برخاست میکنند کوچک تر از آتاتورک (فرودگاه اول استانبول) است و البته بسیار "فرودگاه تر" از امام خودمان اگر قرار است در فرودگاه Sabiha ترانزیت شوید و وقت زیادی دارید، این وصیت مرا فراموش نکنید: به سال ترانزیت نروید! همان سالنی که مسافران را توزیع می کنند بمانید و روی همان چند صندلی لم بدهید. اگرچه همه مغازه ها و رستورانها طرف سالن ترانزیت است اما آنجا خیلی شلوغ و پرسروصداست و اگر بروید اجازه برگشت ندارید.
سالن ترانزیت فرودگاه دوم استانبول یا سابیحا
فرودگاه بارسلونا هم 2 ترمینال دارد که پروازهای اصلی و بین المللی عموماً از ترمینال 1 انجام می شود. بیرون هر دو ترمینال، هر 10 دقیقه اتوبوس با 6 یورو شما را به مرکز شهر می برد و بین 25-35 دقیقه طول می کشد. این خدمات ساده و ضروری ست که در کشور ما، مافیای تاکسی داران و (بدون شک زد و بند مدیران فرودگاه) امکان عرضه آن نیست. (البته اضافه کنم که بالاخره متروی فرودگاه امام هم تا ایستگاه پرند راه اندازی شده است. برای من 1 شب اقامت در بارسلونا کافی ست تا برای پرواز 3 ساعت و نیم روز بعد به یکی از جزایر قناری آماده شوم. شرکت هوایی نروژ در طول سال پروازهای ارزان قیمتی برای جزیره های قناری دارد و از سایت KAYAK می توانید مثل من چند ساعت پیش از پرواز، بلیط را بخرید
نمیدانم چرا نروژی ها همه جا خطوط هوایی و دریایی خود را گسترانده اند. پرواز از بارسلونا
جزایر قناری تشکیل شده از هفت لکه خشکی در شمال غربی افریقاست که آتفشانی ست و آنها را خیلی سخت روی نقشه پیدا خواهید کرد. واقعاً هم انسان شاخ در میاورد که این اسپانیایی های سربه زیر، چطور رفتند سند جزیره هایی که تنها 100 کیلومتر با سواحل مراکش فاصله دارد را به نام خودشان زدند. دقیقاٌ هر سه کشوری که گرداگرد این جزایر هستند یعنی مراکش، اسپانیا و پرتقال با ایران در جام جهانی روسیه همگروه هستند و حضور من در اینجا معنا دار است! قناری در زبان قدیم لاتین به معنی سگ است گفته می شود در زمان تصاحب این جزیره ها، سگهای زیادی اینجا بوده اند. بعدها که پرنده قناری از این جزایر برای فروش صادر می شده، نام قناری را روی آن پرنده ها گذاشته اند! کلاً کمی پیچپیده است این داستان!
این عضو خانواده کاکتوس ها به نام اوپنتیا (Opuntia) شناخته می شود. سرشار از فلاونویید است که خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. آنتی اکسیدان اثر سم زدایی دارد و از آسیب سلولی که باعث سرطان و پیری می شود، جلوگیری می کند. وقتی جویده شود تمام دهان و دندان ها را قرمز می کند. در مراکش (100 کیلومتری اینجا) بسیار مرسوم است و در شهر روی چرخ دستی توی خیابان به فروش می رسد. عرب ها به آن “ صباره” میگویند. از این گیاه برای ایجاد پرچین بین مزارع هم استفاده میشود که با تیغ هایش مانع ورود جانوران موذی ست. (با سپاس از دوست فرزانه ام خانم پارسی که این اطلاعات را در اختیارم قرار داد)
گفته می شود که ماسه ها از شمال غرب آفریقا برای ساخت ساحل شنی به جزیره تنریف آورده می شود
سواحل صخره ای در سوی غربی تنریف
برای چشم آبی های اروپایی که از اکتبر تا آوریل، رنگ آفتاب نمی بینند و مدام به آسمان و زمین بخاطر برف و یخبندان فحش می دهند، اینجا که گرم ترین و جنوبی ترین نقطه اروپاست، جای دنج و ساحل امنی ست. درست بالای این جزیره ها و یکجا وسط اقیانوس اطلس، یک جزیره کوچک هم به نام Funchal است که ظاهرا سندش به نام برادران پرتقالی و اجداد کارلوس کیروش است!
تنریف، 200هزار نفر جمعیت و 2هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و بزرگتری جزیره از جزایر هفت گانه قناری ست
حیاط هاستلی که در جنوب تنریف مهماش بودم. جنوب شرق جزیره قیمتها مناسب تر است
فرودگاههای اصلی جزایر قناری با نامهای اختصاری TFN, TFS, LPA است که اولی فرودگاه جزیره Gran Canaria و دومی و سوم مربوط به جنوب و شمال جزیره Tenerife است. فرودگاه خلوت و کوچک Tenerife شمالی جایی ست که در آن فرود می آیم و پس از تحویل گرفتن بار نخستین چیزی که توجه ام را جلب می کند حضور یک خانواده ایرانی ست که از سوئد آمده اند و می خواهند همینجا لنگر بیندازند. هوا صاف و آفتابی و دما 25 درجه است. شرایطی که کم و بیش در همه طول زمستان به همین گونه است. پروازهای بسیاری هر روز و از همه جا به ویژه شمال اروپا و اسکاندیناوی به اینجا سرازیر می شوند و قیمتها گاه به 20 یورو هم میرسد. پرواز من از بارسلونا چیزی حدود 35 یورو شد که بار را هم دربر می گرفت. غرفه های کرایه خودرو هم در فرودگاه متعدد هستند. یکی از عاقلانه ترین کارهایتان می تواند این باشد که خودرو کرایه کنید و برای چند وقت که هستید راحت و به هر جای جزیره برای خود بگازید. کاری که من نکردم!!
نظم اروپایی زیر آسمان آفریقایی، آنچه پای خیلی ها را به اینجا می کشاند
بیش از 90 درصد گردشگران به ویژه در سواحل جنوبی تنریف و لاس آمریکاس را په به سن گذاشته ها تشکیل می دهد
تا دلتان بخواهد در کرانه لاس آمریکاس همه جور هتل و رستوران مجلل یافت می شود
از بیرون فرودگاه TFN اتوبوس شماره 102 مستقیماً به مرکز جزیره Tenerife به نام La Laguna می رود که جایی شبیه پارک سوار آزادی خودمان (البته بسیار کوچکتر) است. از آنجا با یک اتوبوس دیگر به سمت شرق جزیره که هاستلی را رزرو کرده ام راه می افتم. سیستم اتوبوسرانی جزیره، نسبتاً خوب و اگر چه کمی نامنظم است اما تقریبا شما را از گرفتن تاکسی بی نیاز می کند. برنامه حرکت اتوبوسها را از سایت Tista ببینید. پایانه La Laguna از آن اسمهایی ست که باید بخاطر بسپارید و درست در مرکز و شمال جزیره واقع شده است. پایانه دیگری که اهمیت دارد Santa Cruz نام دارد که در واقع مرکز جزیره و مهمترین شهر جزیره Tenerife است. در Santa Cruze ساختمانهای بلندمرتبه و کافه ها رستورانهای بسیاری به همراه مراکز خرید بزرگ می بینید که برای جزیره هایی که ابتدا به دشواری روی نقشه پیدا بودند عجیب می نماید. بیشتر مردم اسپانیایی زبان اند و زندگی ساده و آرامی دارند. در اروپا هستند اما از آب و هوایی آفریقایی بهره می برند. برای یک قهوه در کافی شاپ حدود 1 یورو می پردازم و برای بلیط اتوبوس تا هاستل یک مسیر نیم ساعته می شود 2 یورو. دستم می آید که اینجا مخارج تقریباً یک سوم بارسلوناست و احتمالا ارزان ترین جای اسپانیا باشد. وقتی می خواستم در کافی نت روی یک گزارش کار کنم بعد از 1 ساعت 1.5 یورو دادم.
پایانه های منظم و سیستم حمل و نقل با اتوبوس یکی از مزایای دو جزیره اصلی ست. اتوبوس تقریباٌ به دورترین نقطه ها هم می رود
سانتاکروز مرکز تنریف، کوه های آتشفشانی چسبیده به شهر و پیاده روهای پهن و مسیرهای ویژه دوچرخه
خلاصه هزینه ها نسبت به بقیه اروپا بسیار پایین است و به همین خاطر بهشتی موعود و دم دستی برای گردشگران اروپایی ست. جنوب جزیره، گرم تر و محل زندگی برخی از آفریقایی ها و مسلمانان مراکشی ست. پس از سه روز، راهی جنوب جزیره Tenerife می شوم که Tenbel نام دارد و به محض ورود می فهمم کافه های با سبک عربی و عرب زبانانی که با صدای بلند سلام علیکم می گویند و وارد و خارج می شوند چهره ای خاص از جزیره را رو می کند. البته این، تنها سبک زندگی در جنوب نیست. این را روز پنجم می فهمم که آخرین روز ماه آذر است و به شهر کوچگی به نام Las Cristianos رسیده ام. بدون شک اینجا پاتوق اروپایی های پولدار و لوکس است و پرگردشگرتر از هر جای دیگر جزیره است. ساحل Las Americas مملو از هتلها و اقامتگاههای گران قیمت و خوش منظر است. در امتداد پیاده روی ساحلی طولانی اینجا که حدود 2 ساعت طول می کشد کافه ها و رستورانهای زیادی با انواع اقسام سرویسها و خوراک ها چشمک می زنند. و بیشتر گردشگرانی را می بینید که میانگین سنی شان بالای 70 است و زوجی آمده اند. از بسیاری از شهرهای انگلیس پروازهای روزانه وجود دارد و منوی غذاها به چند زبان وجود دارد. اگر طرفدار کلابهای رقص و پای افشانی پرروصدا هستید، شاید بهترین جای جزیره دقیقا همین Las Americas است و محله ای به نام Las Veronikas که خدا می داند شبها کی به خواب می رود!
این قیمت ها را ببینید تا فکر نکنید جزایر قناری جایی گران است. خوراک و میوه های استوایی به وفور یافت می شود
غذاهای دریایی مانند میگو و صدف و ماهی و نوشیدنی سانگریا را در جزیره تنریف از دست ندهید
ال مدانو در جنوب شرق تنریف
ساحل El Medano درست در جنوبی ترین نقطه جزیره تنریف گردشگران کمی به خود می بیند مگر آنها که دوستدار آرامش اند
نوعی کاکتوس بلند
پیدا کردن یک ساحل آرام و تهی از گردشگران، در تنریف کار بسیار آسانی ست و دلپذری وقتی چیز خوبی هم برای خواندن داشته باشی
جایی در کرانه لاس آمریکاس، سنگ ها را روی هم گذاشته اند و نشان داده اند که سنگ روی سنگ بند می شود!
برای من که عادت به سک سک کردن و سرک کشیدن به همه جا را دارم، دو روز ماندن در این ساحل کافی ست و روز بعد خودم را با یک اتوبوس به پایانه Santa Cruze می رسانم. کشتی مجلل شرکت Fred Olsen با بهایی حدود 40 یورو برای هر نفر، پهنه اقیانوس اطلس را می شکافد و مرا به Agete کرانه های غربی دومین جزیره یعنی Gran Canaria می رساند. با همان بلیط کشتی می توان از Agete تا Las Palmas سفر کرد. چون احتمالا وسیله دیگری وجود ندارد. جزیره دوم مرا یاد معماری یونانی و جزیره های یونان می اندازد. اینجا آرام تر و قدیمی تر از Tenerife است. ساحل آرام و طولانی Las Canteras برای آنهایی که چندان علاقه ای به هیاهو و موسیقی و بدمستی ندارند جای خوبی ست. پس از دو روز اقامت در Las Palmas که ساختمانهایی قدیمی، خیابانهایی باریک و پرجمعیت و طبیعتا ارزان تر از Tenerife دارد، به سمت جنوب جزیره راه می افتم. ساحل Maspalomas شاید زیباترین و خاص ترین ساحلی ست که در این سفر کوتاه دیده ام. تپه ماهور های کویر مانند (همان رملا) که در گستره زیادی امتداد یافته اند و به اقیانوس می رسند. راه رفتن روی این ماسه ها، در خنکای صبحگاه و تن سپردن به امواج ساحل، تجربه بسیار دلپذیری ست. برای آنها که اهل Nude Beach هستند هم، بخش قابل توجهی از کرانه جنوبی جزیره به این منظور اختصاص داده شده که البته عمومی هم هست. در جنوب، چندان خبری از غذاهای دریایی نیست ولی کماکان کافه های زیادی وجود دارد.
بین همه جزیره های اصلی را می شود با کشتی های مجللی پیمود. در مسیر جزیره گراندکاناریا
نمایی از حیاط هاستل من در شهر تیلده در جزیره گراندکاناریا
لاس پالماس مرکز جزیره گراندکاناریا ست و Vegueta بخش قدیمی و دیدنی شهر
کارناوالی در مرکز لاس پالماس مرکز جزیره 400 هزارنفری گران کاناریا
اما یکی از بهترین کارهایی که می توان در Gran Canaria انجام داد که بعدها وجدانتان آسوده باشد، hiking و کوهپیمایی در ارتفاعات وسط جزیره است. مسیرهای مشخصی برای کوهپیمایی وجود دارد که می تواند نیم یا یک روز تمام را از شما بگیرد و واقعا ارزش وقت گذاشتن را دارد. به این منظور باید به منطقه Tenteniguada برسید که با اتوبوس و از شهر Telde واقع در شرق جزیره ممکن است. من در هاستلی به نام Black Pig که احتمالا تنها هاستل این منطقه است و جای دنج و آرام و خوبی ست 2 روز اقامت می کنم. سپس راهی Telde می شوم تا آخرین روزهای سفر را نزدیک تر به فرودگاه باشم و کمی هم در شهر پرسه بزنم. ساحل طولانی شرق جزیره Gran Canaria از فرودگاه تا La Gireta را به طول 12 کیلومتر در آخرین روز سفرم طی می کنم. در هاستلی در Telde می مانم و پس از 14 روز جزایر قناری را از فرودگاه LPA به بارسلونا ترک می کنم. ناگفته پیداست که شب مانی در فرودگاه بارسلونا و دو پرواز تا تهران و سپس تا شیراز، چه بر سر آدم می آورد. آنهم دوباره با همان پروازهای اسب بالدار ترکی! (پگاسوس) البته از بارسلون پرواز مستیقم شرکت ماهان به تهران هم بود که بهایی دوبرابر بلیط پگاسوس می شد و روزهای خاصی هم در هفته انجام میشود.
ساحل لاس پالوماس، بدون تردید دیدنی ترین بخش جزیره گران کاناریاست
دسامبر که شمال اروپا برف پوش و سرماگیر می شود، گردشگران، جزایر قناری را با این اب و هوا مثل بهشت می دانند
نوجوانان بومی جزیره گران کاناریا در یک بعدارظهر دلچسب روی یک تپه تاریخی
غارهای باستانی چهاردر یا Cuatro Puetras در منطقه Telde در بلندیهای جزیره Gran Canaria
یک کوهپیمایی نیمروزه در منطقه Tejeda که مرتفع ترین بخش جزیره گراندکاناریاست
هاستل بلک پیگ، یکی از بهترین جاها برای اقامت در کوهستان است. روز کریسمس همه را به نوشیدن و خوردن مهمان میکند. اتفاقی که فقط یکبار در سال می افتد.
هر بار وقتی اسم جزایر قناری را می شنیدم، در ذهنم یک جزیره خیلی سرسبز با صدای قناری هایی که روی شاخه ها می خواندند مجسم می شد. جایی که احتمالاٌ آنقدر گران هست که پای گردشگرانی چون من به آنجا نمی رسد. حالا و پس از این سفر دو هفته ای می دانم که همه آن تصورات اشتباه بود. نه قناری دیدم و نه آنقدر رویایی بود که فکر میکردم. جزیره های قناری موفقیت و رونق خود را تنها مدیون موقعیت فوق العاده اش در قاره اروپا و آرامش و آب و هوای بی نظیری می داند که به ویژه در فصل های سرد سال، شمالی ترین اروپایی نشینها که از برف و براران و یخبندان به تنگ آمده اند را با انبوهی از پروازهای روزانه و ارزان به هتلها، سواحل و رستورانهای خود میکشاند. قیمت ها در مقایسه با جنوب اسپانیا، ایتالیا و حتی یونان در فصلهای پرسفر، بسیار مناسب است. سیستم اتوبوسرانی نه چندان منظم و مجاورت به قاره آفریقا در کنار تپه های آتشفشانی و سواحل وسیع ماسه ای شاید نقاط دیگر قوت این لکه های خشکی در پهنه اقیانوس اطلس باشد. این مجمع الجزایر با جمعیتی 2 میلیونی، هر سال میزبان 5 میلیون گردشگر هستند. یعی معادل گردشگرانی که از ایران در یک سال دیدن می کنند. جزیره های جنوبی ایران در خلیج فارس هم می توانست با اندکی توجه سرنوشتی بهتر داشته باشد…
پایان…
