Southeast Asia

~ اسفند90 و فروردین91 ~

از پایین به بالا: مسیر پیموده شده که با قرمز پررنگ نشان داده شده 

گرد و غبار سفر سنگاپور را نتکانده کوله را برای سفری یک ماهه آماده می کنم . سفری که ماههاست من و نادر همسفرم در تدارکش هستیم. نوشته هایم در این سفرنامه به گونه ای ست که بیشتر از وصف حال خودم اطلاعات مفیدی ارائه کند برای کسانی که رهسپار سفری مشابه اند. برای ورود به جنوب شرق آسیا شاید شهرهای بانکوک و کوالالامپور بهترین آغاز هستند به ویژه که از تهران پرواز مستقیمAir Asia،Iran Airو ماهان به کوالالامپور را می توانید برگزینید. شرکن ماهان هم مستقیم بهphuket پرواز دارد. اگر خوش شانس باشید و آژانس خوبی پیدا کنید می توانید در فصل های کم سفر، بلیط چارتر (غیر قابل استرداد) ایران ایر را به قیمت کمی پیدا کنید. پرواز همه شرکت های فوق، غیر ازAir Asiaدر فرودگاه اصلی مالزی (KLIA)می نشیند و پروازهایAir Asia   در فرودگاهLCC  یا سلطان عبدالعزیز که در مقایسه باKLIA   کوچکتر و کم امکانات تر است. پیش از خرید بلیط، قیمت ها را در سایتAir Asia بررسی کنید. شاید با عقب جلو کردن زمان سفر بتوانید قیمت های خوبی پیدا کنید. به هر حال، مسیر سفر طوری است که بهتر است از مالزی شروع شود.

ظهر شنبه 20 اسفند کوله را می اندازم و از شیراز به تهران می پرم . پرواز مالزی 10 شب است و فرصت دارم. کمی در مهرآباد استراحت کنم. یکی از بهترین روش ها برای رسیدن به فرودگاه امام رفتن به متروی پردیس و از آنجا سوار شدن اتوبوس های فرودگاه است اما اگر اطراف میدان آزادی هستید و ممکن است به آخرین مترو نرسید خطی های رباط کریم از پارک سوار را سوار شوید و با 2000 تومان ایستگاه آخر پیاده شوید. از آنجا حداکثر با 5000 تومان دربست شما را به جلوی سالن پروازها می رسانند. داستان کسالت بار ارز مسافرتی و صف طویل باجه بانکی فرودگاه هنوز برقرار است. اگر بدانند که عازم تایلند هستید و البته مجرد، شما را سین جیم هم می کنند. آنهم مامور نیروی انتظامی کنارX-ray که البته هیچ حقی برای پرس و جو ندارد.

از نکات جالب فرودگاه بین المللی امام هم این است که جایی برای تبدیل پول در آن وجود ندارد و اگر شما بخواهید یا نتوانید ارز مسافرتی بگیرید باید برگردید خانه و قید سفر را بزنید چون پول ایران عزیز! را در هیچ جای دنیا قبول نمی کنند. کیفیت پروازهایAir Asiaتعریف چندانی ندارد صندلی های کم فاصله، نداشتن مانیتور و تاخیر احتمالی را گواه این مدعا بدانید. به محض رسیدن به فرودگاه اختصاصیAir Asiaبا صف درازی که روبروی باجه های مهر کردن پاسپورت تشکیل شده به پیشبازتان می آیند ویزای  مالزی شامل یک برچسب و یا یک مهر ساده است که نشان می دهد شما 30 روز مجازید در اینجا بمانید اگر احیاناً بیشتر ماندنی شدید یک روز پیش از اتمام آن به سمت سنگاپور بروید و روی پل دور بزنید ( به این ترتیب شما از مالزی خارج می شوید ولی به سنگاپور وارد نمی شوید) و دوباره به محض ورود 30 روز ویزا می گیرید! این ساده ترین راه است .

فرودگاه سلطان عبدالعزیز کوالالامپور، با امکاناتی بسیار کمتر از KLIA 

از فرودگاه، اتوبوس هایKL Sentralرا سوار شوید تا به مرکز شهر کوالا برسید بلیط آن8^RMاست(رینگیت واحد پول مالزی است) و حدوداً 40 دقیقه طول می کشد. بهترین جا برای تبدیل پول، صرافی هایKL Sentralاست که در زمان نوشتن این گزارش هر دلار آمریکا را با کمی بیش از 3 رینگیت مالزی عوض می کنند. برای شب مانی درKualaهزار و یک انتخاب دارید. تعداد بیشمار توریست  و امکانات گردشگری اینجا همه جور هتل را به وجود آورده است. خیابانbukit bintangدر مرکز پایتخت با نزدیک بودن به مراکز خرید و رستوران های مختلف انتخاب خوبی است.

دوریان، یا شاه میوه ها به قول مالی ها  

کی گفته گدا فقط تو ایران هست؟! کوالالامپور!

ازKL Sentralبا قطارmono railحدوداً 4 رینگیت می گیرند تا شما را در ایستگاه bukit bintangپیاده کنند. هتل های green hutوstone palace با حدوداً شبی 60 رنیگیت برای یک اتاق 2 تختی و بدون صبحانه شاید به نسبت قیمتشان بهترین جای ماندن باشند. هتل دومی را یک زن یمنی اداره می کند و بیشتر مسافرانش عرب هستند.گشت و گذار در خیابان های پر زرق و برق مرکز شهر با ساختمان های سربه فلک کشیده و رستوران های جورواجور و البته دیدنKLCCیاPetronasکه همان برج های دوقلوی معروف باشند و شاید بازدید چند ساعته از داخل و بالای برجkuala towerشاید وقت شما را برای یکی دو روز بگیرد. در غیر این صورت می توانید یک روز کامل را برای دیدن باغ وحش و روز دیگر را برای بلندیهایgentingکه بلیطش را همه جا می فروشند اختصاص دهید. دو روز بعد یعنی سیزدهم مارس به سمتIpohراه می افتیم. ترمینال اتوبوس هایkualaجایی بیرون شهر است: pudurayaکه با کلی پرس و جو و سوار و پیاده شدن ازmonorail وLRT( یا همان مترو) به آنجا می رسیم.

راه Ipoh به Cameron Highlands : کوهستانی و تماشایی 

Ipohشهری در شمالkualaو به فاصله حدود 400 کیلومتری است که از آنجا می توان به منطقه خوش آب و هوایCameron highland رسید و از شر دمای 40 درجه پایتخت با آن رطوبت کشنده اش رهایی یافت البته می توانید پیش از رسیدن بهIpohدر دو راهیTapahپیاده شوید اما احتمال پیدا شدن ماشینهای عبوری کم است . اتوبوس راهش را از میان جاده ای کوهستانی و خوش منظره می گیرد و به ارتفاعی می رسد که بالاتر از ابرهاست. توی اتوبوس فقط 5 نفر هستیم و این عجیب است که با این تعداد کم هم اتوبوس راه می افتد.

معبد بزرگ بودا از دیدنی های اطراف Cameron Highlands

غذاهای خوشمزه  رستوران های خیابانی، به همراه عادل تنها ایرانی که در اینجا یافتیم و از چین آمده بود 

جنگل نوردی گروهی در اطراف بلندی های Cameron

پیدا کنید چندتا قورباغه در این شکل می بینید؟

مزارع سبز چای در تپه های مالزی 

دو شب ماندن در این ارتفاعات طرب انگیز و دمای حدود 20 درجه سلسیوس حالمان را جا می آورد. روز بعد در کنار جاده اصلی یک ساعتی پیاده روی می کنیم و بالاخره یک نیسان که راننده و کمک راننده اش در واقع تعمیر کار شرکتCATهستند برایمان می ایستند و بالاخره یک سواری مفت می گیریم. به نظر می رسدhitchhiking یا مفتی سواری در این کشور چندان جواب ندهد. خوشبختانه راننده های این ماشین هندی الاصل هستند و زبان انگلیسی بلدند. البته در مالزی با توجه به سیستم آموزش اجباری زبان از این نظر مشکل جدی نخواهید داشت.

همسفرم نادر در حال هیچهایک گرفتن، کاری که در مالزی دشوار است 

در راه بازگشت به Ipoh و مرغ های کبابی در بازار محلی عصر

حدود 9 شب ما را در ایستگاه راه آهنIpohپیاده می کنند تا همراه با تعداد خیلی کم مسافران و البته پس از صرف یک شام هندی در رستورانی در همان نزدیکی سوار قطارAoaشویم صبح زود می رسیم و از آنجا با اتوبوس بهkuala perlisمی رویم جایی که قایق ها منتظرند تا مسافران را به جزیره معروفlangkawiببرند. حدود 2 ساعت طول می کشد تا با قایق به آنجا برسیم. تقریباً هر ساعتی که بخواهید قایق هست و بلیطش 55 رنیگیت است . اگر دنبال محلی ارزان برای اقامت هستید و البته از ساحل فاصله اش کم باشد با تاکسی که تنها راه است بهchenangبروید و در آنجا کلی هتل و مهمانخانه(guest host)وجود دارد. در مالزی عنوانهای مختلفی برای محل شب مانی وجود دارد مثلlodge وInn یکی از بهترین گزینه ها اقامت درrainbow lodgeاست که محلی راحت و مطمئن با چشم اندازی به مزرعه است و اینجا را یک سری لانکایی الاصل اداره می کند و می توانید بلیط و تور دلخواهتان را از همین جا رزرو کنید.

بندر Kuala Perlis گیشه فروش بلیط به جزیره Langkawi 

ورود به بزرگترین و پرگردشگرترین جزیره کشور مالزی

برای یک اتاق 2 نفره 45 رنیگیت می گیرد و البته لازم به گفتن نیست که مثل همه جای دیگرwifiهم دارد. قیمت اتاق ها بستگی مستقیم به نوع تهویه دارد. اگر پنکه(fan)باشد نسبت به کولر(AC)بسیار ارزانتر خواهد بود. به هر حال مهم این است که از شر پشه ها و گرمای طاقت فرسای روز در امان باشید. از 3 روزی که در جزیره هستیم یک روز را تور 25 رنیگیتی 3 جزیره می گیریم و این شامل گشت و گذار و شنا در دریاچه آب شیرین جزیرهPregnant maiderو تماشای ماهیگیری عقاب ها و پرسه زنی در ساحل یک جزیره دیگر در روز اول و در روز دوم با گرفتن یک اسکوتر (موتور کوچک) همه جاده های جزیره را گز کنید و کمی هم در ساحل … که بسیار خلوت و زیباست شنا کنید .کرایه کردن اسکوتر یکی از بهترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. نوع اتوماتیک حدود 30 و نوع دنده ای کمتر است . البته با توجه به سیستم رانندگی از چپ که برخلاف کشور ماست بهتر است کمی بیشتر بدهید و اتوماتیک بگیرید. بهتر است.پیش از سفر، گواهی نامه تان را هم ترجمه کنید برای کرایه ماشین یا موتور مجبور نباشید مثل من طرف را با چک و چانه زدن راضی کنید . به هر حال اگر پلیس شما را گیر بیندازد نداشتن گواهی نامه تا 100 رنیگیت جریمه دارد. در ساحلchenang انواع و اقسام تفریحات آبی وجود دارد. و شب ها محل نوشیدن و رقص جوانان جویای کام است!

یک ایده ساده برای دیدن آسان و ارزان همه جای جزیره: موتورسواری

کرانه های آرام و خلوت جزیره جایی برای ساعت ها آسودن

بازدید یک روزه از جزیره های پیرامون Langkawi

پیدا کردن خوراک ارزان و به این قشنگی! در جزیره چندان ساده نیست

این هم نوعی از دیزی مالزیایی

جالب است که اگر پلیس یک محلی را در حال نوشیدن ببیند او را دستگیر می کند و اگر در کافه باشد مجوز آنجا را هم لغو می کند! جزیرهlangkawiاگر چه زیبا و معروف است اما به نظر می رسد اغلب مسافرانش که خارجی هم هستند به واسطه ارزان بودن سیگار و مشروب (که بدون عوارض است) به جزیره می آیند.

وجود تعداد زیاد خودرو و موتور و حالت شهر گونه آن خیلی زود از یادتان می برد که شما با قایق کلی راه پیموده اید تا به اینجا برسید. در سفری که 2 هفته پیش به مالزی داشتم با چند نفر از دوستان از بندرmersingبه جزیرهtiomanرفتیم که به نظرم آرام تر ، زیباتر و البته ارزان تر ازlangkwiبود. جزیرهtiomanدر جنوب شرقی کشور واقع شده و قایق، شما را در یکی از 5 ساحل، به انتخاب خودتان پیاده می کند. من پیشنهاد می کنم در ساحلtekkeیا ساحل آخری یعنیsalangپیاده شوید. خصوصاً اگر مثل ما دوست دارید در ساحل مرجانی آنsnorkingکنید. قیمت غذا و شب مانی هم مناسب است. برای یک اتاق 4 تخته باACدرsalangبیش از 140 تا نپردازید. قایق هر روز ساعت 2 مسافران را ازsalangو سپس بقیه ساحل ها جمع می کند و به اسکلهmersing برمی گرداند. یکی از تفریحات خوب درtiamonپیاده روی در جاده میانی جزیره است که بهmonkey bayیا خلیج میمون ها ختم می شود. مسیرmersingبهjohur bahruهم تماشایی و پوشیده از درختان نخل در هر دو طرف جاده است. در راه یادتان نرود کمی میوه های استوایی مانندmangostin،durian،mangoوpapayaرا امتحان کنید.durianبوی تندی دارد و به شاه میوه ها در مالزی معروف است . ظاهر و باطن عجیبی هم دارد که مطمئنم تا به حال ندیده اید .

نمای برش خورده از میوه دوریان با مزه ای عجیب شبیه پیاز آب پز شده

صبح روز هجدهم مارس توی قایقی هستم که از کرانه هایlangkawiفاصله می گیرد و جایی در میانه راه وارد آبهای تایلند می شود. شاید این نخستین بار است که از مرز آبی وارد جزیره یک کشور جدید می شوم. در زبان تایلندیkoبه معنی جزیره است و جایی که قایق ما را پیاده می کندkolipeنام دارد. در کانکس پلیس یک مامور نشسته که گذرنامه ها را مهر می کند. جالب است که حتی رایانه هم ندارد و اسامی و مشخصات را جایی یادداشت می کند و مهرsatunیعنی نزدیک ترین مرز را روی صفحه ویزا می زند. (ویزای تایلند را می توانید از آژانس های ایران بگیرید. این ویزا یک بار ورود است و بهای آن 30 یورو است و صدورش کمتر از 10 روز زمان می برد). پرسه زدن درko lipeبسیار راحت است خبری از سر و صدای وسایط نقلیه نیست و محیطش را که 40 کیلومتر است در کمتر از 90 دقیقه می توانید بپیمایید. دو ساحل اصلی داردlipeوpattayaپیشنهاد می کنم بهLipeبروید و دنبال مهمانخانهgipsyبگردید که خانه های بامبوای اش را که دارایfanو پشه بند است شبی 600 بات (هر 10 بات یک رینگیت) اجاره می دهد و تا ساحل فقط 1 دقیقه راه است . دو شب در جزیره می مانیم.

کلبه اختصاصی ما در جزیره کوچک KO LIPE

نخستین شام در تایلند: کرانه های پر از کافه جزیره ko lipe  

مردم تایلند در نگاه اول نسبت به مالی ها عصبانی تر و البته گیجتر به نظر می رسند! ادعایی که بعدها هم برایمان ثابت می شود جنوب و جنوب شرقی تایلند مسلمانان بسیاری دارد، هر چه به سمت شمال و بانکوک پیش بروید جمعیت بودایی ها بیشتر می شود. تایلند 66 میلیون جمعیت دارد و قطب گردگشری آسیاست . دو روز بعد یعنی 20 مارس مراسم سال تحویل را کنار دریا جشن می گیریم. هفت سین ساده ای که به سنگ و سربطری و سبزه و سوزن و سیم کارت و سفره و سوراخ آذین شده و درست به وقت تحویل سال در ایران آماده می شود.

سنگ و سربطری و سکه و سبزه و سوزن و سیم کارت و ساحل زیبای ko lipe لحظه تحویل سال نو ایرانی

اگر بخاطر مجروح شدن همسفرم در برخورد با مرجان ها نبود زودتر جزیره را ترک می کردیم . به هر حال، روز بیست و یکم راهی خشکی شدیم که همان استانsatton بود. از اسکله با مینی بوس نفری 150 بات دادیم تا ما را به ایستگاه اتوبوسhajjayکه شهر نسبتاً بزرگی بود برساند. تازه فهمیدیم هزینه های اقامت در جزیره چقدر زیاد بود! مشکلات رساندن سوخت و تامین برق در همه جزایر تایلند، عامل اصلی قیمت های چند برابر کالا و خدمات نسبت به خشکی است. تصور کنید در جزیره های تایلند برای هر دقیقه کار با اینترنت 2 تا3 بات می گیرند در حالی که قیمت واقعی آن همه جا 20 بات در هر ساعت است. اگر دیدن ساحل و آفتاب گرفتن روی شن ها و شب گردی در کلاب ها برایتان خوشایند نیست، پیشنهاد می کنم تا می توانید از جزیره ها به دور باشید. در اینجا یک نکته مهم هم وجود دارد: در نقاط پرگردشگر مثل همان جزیره ها اغلب افراد انگلیسی را بلد هستند و بیشتر کسانی هم که می بینید خارجی هستند بنابراین لذت سفر به تایلند واقعی و دیدن مردمان محلی را از دست می دهید. اگر چه طبیعی است که هر چه به نقاط بکرتر و کم گردشگرتر سفر کنید احتمالاً برای حرف زدن به زحمت زیادی می افتید . اتوبوس حدود 8 ساعت طول می کشد تا ما را از غرب به شرق تایلند یعنی بندرsurathaniبرساند. از اینجا می شود قایق های شب رو را که در آن امکان خوابیدن روی تشک برای حدود 50 نفر فراهم است گرفت. در شرق تایلند و در حدفاصل دریای چین جنوبی و خلیج تایلند جزایر پراکنده ای هست که زبانزدترین شانko phangan-ko samoiوko taoاست. اولی به خاطر سواحل زیبایش ، دومی بخاظر جشن های بزرگ ماه کامل(full moon party)و سومی به خاطر برخورداری از کلوب های متعدد غواصی معروف شده اند. می توانید ازsurathaniبه هر کدام از این سه جزیره در هر زمان که بخواهید برسید. انواع و اقسام مسیرهای خاکی و آبی در قالب تورهای مختلف به فروش می رسد و هر جا که بروید با تورهای متعدد و تفریحات خاص آن جزیره به استقبال شما می آیند و از انصاف نباید گذشت که صنعت گردشگری بسار توسعه یافته و کشور ما به گرد آن هم نمی رسد. نکته جالب شبکه گسترده فروش بلیط ها و تورهاست که تقریباً همه مغازه ها را در بر می گیرد. همگی برای چند کمپانی برگزار کننده تور، بلیط می فروشند و با توجه به ثبات قیمت، پورسانت خود را می گیرند. در واقع مهم نیست از کجا تورهای یک یا چند روزه را خریداری می کنید. به هر حال تقریباً همه آنها شما را از محل اقامت سوار می کنند و در پایان تور به آنجا باز می گردانند. قایق شب رو ساعت 11 به سمتko taoراه می افتد. به گفته مسوولین قایق جزایر دیگر دیشب دچار سانحه شده به هر حال انتخاب دیگری وجود ندارد. تور یک روزه جزایر اطراف را می گیریم و این شاملsnorklingدر چند جای دریا و نیز شنا و استراحت در ساحل زیبایkoو کمیhikingبرای دیدن بلندترین نقطه جزیره است. وقتی درko lipeبودیم پای راستم کمی زخم برداشت تا یکی دو روز اهمیتی ندادم اما درKo Taohاحساس کردم پایم ورم کرده و راه رفتن برایم مشکل شده هزینه کلینیک که تنها مرکز درمانی آنجا بود خیلی گران بود و راستش تمایل نداشتم بپردازم. در راه برگشت از کلینیک، یک ماساژور از توی مغازه اش صدایم کرد که مثلاً یک ماساژ به ما بفروشد وقتی پایم را دید با ابزاری که داشت چرکش را بیرون کشید و پانسمان کرد، واقعاً از این نظر مدیونش هستم. وقتی در روز سوم می خواستیم جزیره را ترک کنیم به او یک کارت تبریک و یک بسته شکلات هدیه دادم. ازKo Taohبا قایق تندرو چهار موتوره در کمتر از 3 ساعت بهsurathaniرسیدیم (البته با قایق شب رو آمدیم!)

موهبتی عظیم: جای خواب رایگان در قایق های شب رو بین جزیره های تایلند

ساحل جزیره KO TAO 

بیرون اتاق ما در هاستلی ارزان و نزدیک به دریا

سیم کشی های شلوغ و درهم بر هم در همه جای تایلند

آبهای Ko Tao، بهشت غواصان سراسر دنیا. اینجا پر از کلوپهای غواصی ست

یک ساحل و دو دریا

درsurathaniصبحانه مفصلی خوردیم. به گارسون حالی کردیم که برای هر کدام 2 نیمرو بیاورد او هم نامردی نکرد و کلاً  8 نیمرو آورد . قیت ها درsurathaniبسیار بهتر از جزیره بود. تصمیم گرفتیم جزیره زیبایko phi phiکه نگین جزایر تایلند هست را نیز از دست ندهیم. پس اتوبوس برایkrabiکه بندر پرترددی در غرب است را سوار شدیم و فکر می کنم حدود ظهر رسیدیم . بندر زیبایkrabiبرای کسانی که می خواهند از جاذبه های تفریحی اطراف و گردش در طبیعت لذت ببرند می تواند چند روزی شما را سرگرم کند. البته قیمت ها بواسطه حضور گردشگران خارجی زیاد، دست کمی از جزیره ها ندارد. در یکhostelبه نامpack-upکه بسیار تمیز و مدرن است تختی با 220 بات را می گیریم و روز بعد عازم کایاک سواری در رودخانه اطرافkrabiمی شویم . رد شدن از غارهای آبی و تماشای نقاشی های به جا مانده از 3000 سال قبل در دیواره غارها و دست آخر آب تنی در برکه ها یک روز فراموش نشدنی را رقم می زند. در راه برگشت هم با یک باران تمام عیار استوایی مواجه می شویم.

غار نقشینه 3000 ساله پیرامون شهر krabi

آب تنی به شیوه تارزان، تورهای یکروزه krabi راهی برای زدودن خستگی سفر

البته فصل پرباران از اواسط آوریل شروع می شود و تقریباً تا اکتبر ادامه دارد بنابراین سفر به کشورهای جنوب شرق آسیا در این ماه ها توصیه نمی شود. در عین حال، ژانویه و دسامبر هم به خاطر هجوم بی امان گردشگران غربی، هزینه های سفر را بالا می برد شاید برای ایرانی ها دست بر قضا همین تعطیلات نوروز و کمی پیش از آن بهترین زمان باشد. جمعیت قابل توجهی از ساکنینkrabiرا مسلمانان تشکیل می دهند. خیلی از آنها درko phi phiبرای خود کسب و کاری راه انداخته اند . دو شب درhostelمی مانیم و صبح روز سوم در حالیکه صبحانه را از فروشگاه های 11-7 که مثل قارچ همه جای تایلند سبز شده اند می خریم راهی جزیرهko phi phiمی شویم. جزیره کوچکی که معروفترینش مدیون ساحل زیبا و کلوب های فعال و نبودن وسایط نقلیه در آن است.

نمایی از یکی از میادین Krabi شاید ربطی دارد به Crab!

هاستل آرام و دلپذیر ما در مرکز شهر 25 هزار نفری Krabi

در اینجا بنا به دلایلی از همسفرم جدا می شوم و من که از پیدا کردن یک جای خواب ارزان خسته شده ام با بچه های کلینیک کنار ساحل والیبال بازی می کنم. قبل از آن کوله ام را توی یک بار کوچک که توسط یک زن مجار اداره می شود می گذارم و تنی به آب می زنم اگر خوب بگردید درست در وسط بازار و روبروی مغازه تابلو فروشی یک خوابگاه هست که ارزان ترین اقامت را در این گرانترین جزیره ی تایلند ارائه می کند. 250 بات برای یک تخت در یک اتاق 20 تخته با یک پنکه سقفی چاره ای نیست از آنجا که بعداً حسرت می خورید که چراko phi phiرا ندیدیده ای زیان را می پذیرم. صبح اول وقت کوله را می اندازم و با بلیط 250 باتی قایقphuketرا سوار می شوم.

عرشه آفتاب گیر قایق های تایلندی، پیش به سوی جزیره ko phi phi 

ko phi phi که به زیباترین جزیره تایلند آوازه دارد

Phuketدر واقع شبه جزیره ای در جنوب غرب تایلند است که از تهران هم پرواز مستقیم دارد (شرکت ماهان) می توانید درtownو یا در سواحل معروف غربی آن اقامت گزینید. از اسکله بلیطvanتهیه کنید و با 40 بات یا کمتربهtownبیایید و یکhostelمثل آنچه من پیدا کردم بیابید. تمیز و خلوت و درست در مرکز شهرsleep sheap hostelحتی صبحانه هم دارد وloCkerهم دارد و در حمامش صابون و شامپو هم هست. باور نکردنی است با قیمت شبی 180 بات اگر قصد خرید سوغاتی تایلند که همان پارچه و لباس باشد را دارید شهرphuketجای خوبی است. روز دوم یک تور یک روزهsnorklingو گشت در جزیره زیبایrayaرا که قیمت اصلی اش 2000 بات است 1200 می خرم و برای آخرین بار در این سفر طعم آب تنی در سواحل زیبای تایلند را می چشم اگر گذارتان بهko rayaافتاد حتی می توانید چند شبی را در سواحل آرامش اقامت کنید. سراغsiam bayوkonta Bayرا بگیرید که بسیار آرام و زیباست.

بدرود با جزیره گران و دیدنی ko phi phi که صخره هایش هنوز پیداست، در راه phuket

امکانات تفریحی و رفاهی برای گردشگران، درست مانند سوحل شمال خودمان!

یک هاستل ارزان و بی دردسر در مرکز phuket

اگر قصد دارید در سواحلphuketاقامت کنیدpatongمعروف ترین و شلوغ ترین است و طولانی ترین ساحل شنی را دارد.Kataوkamalaوbantongهم انتخاب های دیگر است. فکر می کنم ایرانی های زیادی هم آن اطراف باشند! دو شب درphu ketمی مانم . کم کم علاقه مند شده ام به جای پول خرج کردن در جزیره ها روی خشکی کمی به دنبال زندگی واقعی مردم باشم. اما به هر حال خیلی دیر شده و الان حدود 3 هفته از سفرم گذشته است و قرار است هفته پایانی را در کشور همسایه لائوس بگذرانم. برای رسیدن به لائوس راه های زیادی وجود دارد و من دوست دارم عجیب ترین نشان را انتخاب کنم یعنی عبور از رودخانه مرز شمالیchiang khongشاید معمولی ترین روش سفر از تایلند به لائوس و برعکس، عبور از پلfriendshipبین بانکوک و وینتیان پایتخت لائوس باشد. توجه کنید که در برخی از مرزهای زمینی ویزا در زمان ورود(visa on arrival)صادر نمی شود. مخصوصاً حواستان باشد که یک پاسپورت بسیار معتبر دارید که نمی توانید هر کاری دوست دارید با آن بکنید!

پایانه مسافری phuket، در راه پایتخت

یکی از ایرانی هایی که چند هفته پیش به لائوس رفته بود می گفت ویزایش را با معرفی نامه سفارت ایران در بانکوک و از سفارت لائوس گرفته است. با این حال همه جا نوشته شده که ویزای لائوس به محض ورود صادر می شود. من هم بدم نمی آید کمی ریسک کنم. ازphuketبا اتوبوس خودم را به پس از 14 ساعت به شهر شلوغ و غبارآلود بانکوک می رسانم اما از آنجا که پایتخت ها معمولاً جذابیتی برای ماندن ندارند پس از گرفتن یک دوش در ترمینال و خوردن صبحانه در سی امین روز ماه مارس با اتوبوس 8 صبح راهیchiang raiیعنی شمالی ترین شهر تایلند می شوم.وقتی می رسم تقریباً شب شده و ترمینال 7 کیلومتر از مرکز شهر فاصله دارد.

خوشبختانه پلیسی پیدا می شود که انگلیسی بلد است و راهنمایی ام می کند که با توک توک (موتور سه چرخه) 80 بات بدهم و به شهر برسم.City homeنامhostelای است که اگر عجله نداشتم قطعاً چند روزی در محیط آرام و مرتبش اقامت می کردم.

زادگاه برنج های تایلندی، در اتوبوس و در راه Chaing Rai

باز هم از خودم از اینکه اینقدر با شتاب سفر می کنم و فرصت کافی برای دیدن جاهای جدید نمی گذارم شاکی هستم . هوایchiang raiهم مثلchiang maiو این منطقه ، به خاطر سوزاندن مزارع برنج که همه ساله در آوریلو مارس، دود آلود است و گردشگران زیادی را فراره داده. صبح اولین روز آوریلکوله را برمیدارم و راهی شهر مرزیchiang khongمی شوم .کرایه اتوبوس فقط 65 بات است و از 6 صبح تا 5 عصر هر 2 ساعت از ترمینالchiang raiحرکت می کند. تکان های شدید اتوبوس در هنگام عبور از چاله چوله های جاده را شاید با لذت بردن از چشم انداز مزارع سبز برنج در دو طرف جاده بتوانید تحمل کنید. 5/2 ساعت بعد شما در نقطه صفر مرزی هستید یعنی شهر کوچکchiang khongالبته من بین راه متوجه می شوم که اتوبوس مستقیم از بانکوک هم برای اینجا وجود دارد. به هر حال اگر هم بخواهید کمی در این شهر کوچک مرزی توقف کنید به اندازه کافی مهمانخانه و هتل ارزان دم دستتان هست.

مرز تایلند و لائوس و بهای ویزای ورود برای ملیت های گوناگون

پدیدار شدن نخستین خانه های لائوس، درست آنسوی رودخانه Mekong

عبور از مرز به سادگی آب خوردن است. قبل از رسیدن به رودخانهMekongکه دو کشور را از هم جدا می کند، مهر خروج را در گذرنامه بگیرید و با 40 بات تنها وسیله ممکن یعنی یک کلک را سوار شوید تا آرام آرام شما را از آب گل آلودMekongبه خاک لائوس برساند و این کمتر از 5 دقیقه طول می کشد. پلیس مرزی کلی طول می کشد تا اسم ایران را در فهرست کشورهایی که مجاز به دریافت ویزا هستند پیدا کند به گمانم اولین بار است که یک ایرانی از این مرز وارد لائوس می شود با پر کردن دو تا فرم و پرداخت 30 دلار ویزای یک بار ورود و یک ماه صادر می شود و توی صفحه گذرنامه می خورد. اگر آخر هفته باشد یا اگر بعد از ساعت 4 عصر باشد یا اگر کپی پاسپورت همراهتان نباشد 1 دلار بابت هر کدام به هزینه ویزا اضافه   می شود. جالب است که هزینه ویزا را به دلار به صرفه تر است  بپردازید نه به واحد پولی خودشان پول لائوسkipاست که بخاطر نوسانات زیاد و عدم ثبات در هیچ کشور دیگری حتی همسایه ها تبدیل نمی شود. بهتر است پس از ورود به شهر کوچک مرزیhuay xaiدر بانک محلی پول های بات و احتمالاً دلار را بهkipتبدیل کنید.

نمایی از شهر Huai Xaiدر لائوس

شمارشkipبسیار گیج کننده است هر 8000 تاkipمعادل 1 دلار است و تعداد صفر اسکناس ها زیاد است. پیشنهاد می کنم اگر با قیمتی بهkipمواجه شدید بر 000/10 تقسیم کنید تا به دلار محاسبه شود. مثلاً یک ناهار 35000 یا 5/3 دلار (تقریباً 7 هزار تومان) خواهد شد. نکته دیگر که به محض ورود توجهتان را جلب می کند جهت متفاوت رانندگی با تایلند و مالزی است. لائوس با جمعیت 6 میلیونی دارای حکومت کمونیستی است و از همسایه شمالی اش چین تاثیر بسیار پذیرفته با این حال اقبال گردشگران سال به سال به توسعه زیر بناهای آن منجر شده و می شود. پس از کمی پرسه زدن در شهر مرزیhuay xaiاتوبوس ساعت 6 بهluang namthaرا سوار می شوم . یادم رفت بگویم قیافه آدمها نیز دچار تغییر می شود. سفیدتر و شبیه تر به چینی ها .

بازار گوشت در Luang Namta

مردم لائوس را آرام تر، گرم تر و البته تنبل تر از تایلند خواهید یافت زبان چینی را خیلی هایشان بلدند و این دلیل خوبی است که چینی های زیادی به اینجا سفر می کنند. پرچم های لائوس و حزب کمونیسم هنوز بسیاری از جاها کنار هم به چشم می خورد پیش از نیمه شب به ترمینال تاریک و خرابهluang namthaمی رسم و خوش اقبالم که با چند نفری که قرار است به مرکز شهر در فاصله 7 کیلومتری بروند همسفر می شوم و نشستن پشت وانت بار را اینجا هم تجربه می کنم . درluang namthaمی توانید یک اتاق دو نفره را حدود 50 هزارkipبگیرید و در فصول پر گردشگر به دو برابر آن. اگر به مرکز شهر که البته بیشتر به روستا می ماند بروید حدود 10 انتخاب برای اقامت خواهید داشتluang namthaبیشتر به خاطر طبیعت اطرافش و جنگل نوردی معروف است و اغلب توریست ها ترجیح می دهند بهluang prabhanکه کمی پایین تر (حدود 8ساعت) است بروند.

کو های سبز در دود مزارع برنج ماه آوریل

در یک تور 2 روزه جنگل نوردی(forest trekking)که حدود 50 دلار هزینه دارد نام نویسی می کنم و صبح روز سوم آوریل در حالیکه فقط 2 نفر در تور ثبت نام کرده اند با راهنما سفرمان را شروع می کنیم . این شاید خاطره انگیزترین بخش سفرم می شود. دو روز پیاده روی در جنگل های انبوه شمال لائوس و یک شب اقامت در روستای بین راه به نامnamkonکه فاقد امکانات اولیه و حتی برق است و آشنایی با انواع گونه های گیاهی و کاربردهای درمانی شان، پخت و پز با وسائل طبیعی در جنگل، دوش گرفتن زیر آبشار و توی رودخانه های بین راه تجربه های فراموش نشدنی این سفرند.

گیاهی عجیب در راه که با خوردنش بیش از 20 دقیقه زنده نمی مانید

بامبو، همه جا و همیشه

تجربه پختن نمیرو در برگ درخت موز، صبحانه روز نخست

برگ ها و قارچ هایی که با خوردنشان بیش از 20 دقیقه زنده نمی مانید و برگهایی که در درمان مالاریا یا گلودرد به کار می آيند. برگ پهن و بزرگ موز که انگار بی شمار کاربرد دارد و خوردن ساقه آن که در زمان کم آبی تشنگی تان را برطرف می کند. مهمتر از همه درخت و چوب بامبو که انگار زندگی بومیان را بسیار وابسته به خود کرده . اما شب مانی در روستایnamkonکه به زبانی غیر از(lantan) laoحرف می زنند و با دیدن ما انگار که از کره دیگری آمده باشیم دورمان را می گیرند کلی ذوق زده می شوند، هیچ وقت از خاطرم نمی رود. زندگی مان در این دو روز و یک شب درست مثل بومیان است. دفترهایی که برای بچه ها از شهر خریده ایم بین آنها پخش می کنیم افسوس که آنقدر نیست تا به همه برسد.

پدیدار شدن یک خانه روستایی پس از یک روز تمام پیاده روی

روستای namkon دور از دنیای پرسروصدای تمدن

دو روز پیاده روی در جنگل های شمال غرب لائوس

روز دوم راهمان را از مسیرهای جنگلی ادامه می دهیم. سربالایی های نفس گیر و هوای دم دار جنگل که این روزها با غبار برنج سوزی هم همراه شده طاقتمان را تنگ می کند. هرجا به رودخانه ای می رسیم بی مهابا به آب می زنیم. در راه ، کلبه روستایی توجهمان را جلب می کند مردی که تنها در آنجا زندگی می کند بی آنکه زبانمان را بداند خوش آمد می گوید و ما را به خوردن کرم های زنده ای که تنها ذخیره غذایش غیر از برنج است دعوت می کند.

کودکان روستای namkon که از نعمت برق بی بهره اند! 

شاید یک نوع چپق 

فوتبال با توپی ساخته شده از ساقه بامبو

بشقاب کرمهای زنده برای مهمانان خسته! آنقدرها هم بدمزه نیست! 

طرف های عصر است که با آب تنی و آب بازی با کودکان در رودخانهnamkonتور به پایان می رسد و باtuktukکه در روستا منتظرمان است بهluang namthaبرمی گردیم.

لائوس کشوری است که در برهه های مختلف در معرض اشغال فرانسه، ژاپن، تایلند و آمریکا بوده است و این تجربه های تلخ تعرض چهره ای فقیر  برای مردمان و عقب مانده برای سرزمین شان برجای گذاشته است . اگر چه به لطف جمعیت کم 5/6 میلیونی، درآمد سرانه اش رتبه 50 ام جهان را دارد اما جاده های پر دست انداز ، توسعه نامتقارن شهرها و ضعف زیرساخت ها و عدم ثبات پولی سالهاست که بر این کشور سایه انداخته . رتبه توسعه انسانی لائوس در جهان 122 ام است.

بیشتر از نصف مردم به زبانlaoصحبت می کنند و زبان هایkhomouوhmongو زبان های محلی دیگر هم رایج است. در کشوری که 80٪تولید ناخالص ملی از کشاورزی ( و آنهم اغلب کاشت برنج) حاصل می شود، حال صنعت جهانگردی با سرعت خوبی در حال رشد است . نزدیک به دو میلیون نفر یعنی معادل یک سوم جمعیت داخلی، توریست به لائوس آمده و  16٪صادرات را به خود اختصاص داده است. شاید یک ایده خوب برای گذراندن وقت درluang prabhanتفریح و آب تنی در آبشارkung sinباشد که در 30 کیلومتری شهر قرار دارد.

ورود به Luang Prabang و بازگشت به کرانه Mekong

شهر 50هزار نفری Luang Prabang با همین اندازه موتور!

تعداد حوضچه ها و آبشارها در این منطقه واقعاً تماشایی است و می توانید از پریدن با طناب و سقوط آزاد توی این حوضچه ها کلی سرحال بیایید. اگر از شهرtuk tuk بگیرید بهتر است. عده ای را با خود همراه کنید تا هزینه 200 هزارkipبین عده بیشتری تقسیم شود. نیم روزی هم می توانید در کنار رودخانهnam kongفیل سواری کنید و بابت یک ساعت حدود 120 هزارkipخواهید پرداخت.

فیل سواری توی آب از تفریحات لائوسی

ناهار درویشی ما پس از فیل سواری

هیجان و پرسه در آبشارهای پارک Kuang Si

چند معبد همluang prabhanهست که دیدنشان خالی از لطف نیست. اگر به اینجا آمدید نوشیدنfruit shakeیا مخلوط آب میوه کنار خیابان را حتماً تجربه کنید.

مراسم عشای سحرگاه و گرداوری غذا توسط مانک ها

دکه های فروش شیک میوه در مرکز Luang Prabang 

تابلوها و نوشته های دوزبانه در لائوس، کشوری که هنوز تحت نفوذ چین است

خدمت پسرهای مانک در معبد چیزی شبیه طرح سربازی خودمان

بازار شب نیز از عصر تا 10 شب برپاست و با چک و چانه زدن شاید بتوانید لباس و پارچه محلی بخرید. حدود 8 صبح ششمین روز آوریل با اتوبوسی تاریخی به سمت پایتخت راه می افتیم. بلیط برای هر نفر 120 هزارkipو ظاهراًvipاست اما مسافت 380 کیلومتری تاvientian13 ساعت طول می کشد و بیش از 10 بار به خاطر خراب شدن اتوبوس توقف داریم. جاده اگر چه منظره ای تماشایی و زیبا به کوه های جنگلی و انبوه دارد اما سراسر چاله چوله است طوری که با تکان های شدید مجال یک لخت چرت زدن را از شما می گیرد. وقتی می رسیم باران سیل آسایی باریدن گرفته و انگار تمام شهر دارد با رودخانهme kongیکی می شود. رودخانه ای که از لحظه ورود به لائوس ازhuay xaiمرا ترک نکرده است.

برنج، درامد استراتژیک لائوس که جای خود را به گردشگری می دهد

مسیر پر کش و قوس از Luang Prabang تا Vang Vieng

جاده های ناهموار بین شهرهای اصلی، 300 کیلومتر را 12 ساعته پیمودیم!

چهره پایتخت بیشتر به شهر می ماند اگر چه هنوز برخی خیابان ها آنطور که باید نیستند. لائوسی ها می گویند کشورشان در طول سالهای اخیر و به ویژه پس از فراموشی دوران تسلط کمونیست، روز به روز پیشرفت می کند آنها که مهاجرت کرده اند پس از بازگشت تغییرات زیادی می بینند و به آینده بسیار امیدوارند. صبح هفتمین روز آوریل، آخرین روز سفر، توی پیاده روی سنگ فرش کنارmekongکمی نرمش می کنم.

پرچم حزب کمونیست چین در کنار پرچم کشور، پارک ساحلی در پایتخت

نسیم بهار که طراوش را از باران دیشت گرفته خستگی 28 روز سفر را از تنم می زداید. پرچم حزب کمونیسم و لائوس کنار هم با باد می رقصند و من کوله ام را می اندازم تا به پرواز ساعت 10 به کوالالامپور و از آنجا به تهران بازگردم.  فرودگاه وینتیان، پایان

عکس پایان سفر با همه حس خوب و تلخی که دارد